یادمه از بچگی همیشه صدام رو در حالیکه داشتم برای بچه‌های دیگه قصه می‌گفتم، ضبط می‌کردم. و در نوجوانی به همراه برادر بزرگم به شدت شیفته‌ی دوبله بودیم و به دلیل نبود فضای مجازی در اون زمان، همیشه منتظر برنامه‌هایی مثل «صداهای ماندگار» از تلویزیون بودیم تا شاید لحظاتی دیدن پشت‌صحنه‌ی دوبلاژ و گفتگو با دوبلورهای مورد علاقمون ما رو به دنیای جادویی دوبله و نقش‌آفرینی به جای صدای کارکترهای شگفت‌انگیز ببره.
سالها گذشت و به نظر می‌اومد علاقه‌ی من در اثر جدی شدن زندگی و شرکت در کنکور و رفتن به دانشگاه داره رنگ می‌بازه، اما این آتش زیر خاکستر هیچ‌وقت خاموش نشد تا اینکه در سال ١٣٧٨ در «انجمن گویندگان جوان» تست دادم و آقای «اشکان صادقی که از من تست گرفتن همون لحظه بهم گفتن قبول شدم و می‌تونم در دوره‌های آموزشی شرکت کنم. بعد از گذروندن دوره‌ها و تمرین‌های بسیار ، به دلیل عشق به این حرفه، مدت زیادی با خصلت‌هایی که باعث می‌شد از هدفتم دور بشم ( مانند کم‌رویی زیادی که داشتم و کمبود اعتماد به نفس و خجالت کشیدنم) جنگیدم تا تونستم مهارت‌هایی که با تلاش زیاد از اساتیدم یاد گرفته بودم را به کار بگیرم و مشغول کار دوبله شدم و بعد از اون دستیار مدیر دوبلاژ و بعدها مدیر دوبلاژ شدم. و در سال ١٣٩١ و با شروع به کار «سورن» در انیمیشن «هتل ترانسیلوانیا ١» در نقش «خانم گرگه» همکاری‌ام را با این مؤسسه شروع کردم که تا این لحظه ادامه دارد.